ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยด้านครอบครัว และปัจจัย ด้านที่ทำงานที่มีต่อองค์ประกอบคุณภาพชีวิตบุคลากร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

Abstract

ในปัจจุบันสังคมไทยมีการเปลี่ยนแปลงทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม การเมือง วัฒนธรรมและสภาพแวดล้อม ซึ่งผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงมีอำนาจในการกำหนดบทบาท หน้าที่และคุณภาพชีวิต คุณภาพชีวิตที่ดีทำให้คนทำงานอย่างมีประสิทธิภาพส่งผลให้องค์กรประสบความสำเร็จตามเป้าหมายที่กำหนดไว้ การศึกษาครั้งนี้อาศัยระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยด้านครอบครัว และปัจจัยด้านที่ทำงานที่มีต่อองค์ประกอบคุณภาพชีวิตบุคลากรมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย โดยเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 300 คน และอาศัยวิเคราะห์ความสัมพันธ์เบื้องต้นโดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson’s Product Moment Correlation Coeffcient : r) ผลการศึกษาพบว่า อายุ ระดับการศึกษา อายุการปฏิบัติงาน รายได้ต่อเดือน สายงาน สภาพแวดล้อมกายภาพที่บ้าน การสนับสนุนทางสังคมจากครอบครัว รายได้ ของสมาชิกในครอบครัว สภาพแวดล้อมกายภาพที่บ้าน และการสนับสนุนทางสังคมจากเพื่อนร่วมงานมีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตบุคลากรมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 0.01 ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงคุณภาพชีวิตบุคลากรมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัยและสามารถนำเป็นแนวทางการกำหนดกลยุทธ์ในการปรับปรุงและพัฒนาคุณภาพชีวิตบุคคลกรมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย